In mijn praktijk merk ik dat steeds meer meiden tussen de 12 en 18 jaar weinig kleding aan hebben. Natuurlijk is dat van alle tijden, maar het is mijn ervaring dat het aantal groeit. Tegenwoordig zie ik het al bij meiden uit groep 8. Ze zijn niets verhullend gekleed in een veredelde bh, een ultrakort rokje of een superstrak shirtje. Binnen de jeugdhulpverlening is hier aandacht voor.

Natuurlijk zou de kleding van deze meiden geen enkel probleem zijn als op deze wereldbol niet allerlei mensen rondliepen, die de grenzen van deze meiden niet respecteren. Zij ervaren de outfit als een uitnodiging om handtastelijk te worden. En dat was nooit de bedoeling van de meiden. Ze voelen zich ook ongemakkelijk bij ogen die hen bij wijze van spreken uitkleden.

Jeugdhulpverlening

Maar. Er is wel een heel grote maar. (Jonge) mannen en vrouwen zijn ook maar mensen. De kleding is uitdagend en prikkelend . Primaire gevoelens kunnen in de weg zitten. Wat als het niet lukt om de grenzen te respecteren? En als ouders wil je deze meiden beschermen.

Toch praat je vaak tegen dovenmansoren als je als jeugdhulpverlener, ouder of leerkracht tegen deze meiden zegt dat jouw advies om zich anders te kleden, bedoeld is om ze te beschermen. Ze hebben er geen benul van wat hun uiterlijk teweegbrengt. Bemoei je er niet mee! Ik bepaal zelf wel wat ik aantrek! Dan kijken ze maar de andere kant op! Ze reageren boos, onverschillig of juist nog recalcitranter. De groepsdruk om erbij te horen is namelijk groot. De influencers op social media zijn machtiger dan jij als ouder of leerkracht.

Spiegel voorhouden

Als jeugdhulpverlener houd ik de meiden een spiegel voor en laat ze voelen wat het met ze doet als ze bekeken worden. Hoe willen ze overkomen? Welke signalen willen ze diep in hun hart zelf geven aan anderen? Als hulpmiddel gebruik ik ook een stootkussen uit de weerbaarheidstraining. Daarop kunnen ze hun gevoelens uiten. En daarmee kunnen ze ervaren wat hun kleding teweeg brengt bij anderen.

Op deze manier maak ik de jonge meiden duidelijk dat de reacties van hun ouders of leerkrachten ingegeven zijn uit zorg voor hen. Natuurlijk is degene die hun grenzen overschrijdt, de schuldige. Maar we willen dat het zover niet komt. Dat ze écht serieus genomen worden als de prachtige meiden die ze zijn.